Uszczelniacze i Hydroizolacje

Poziom komfortu domu, mieszkania wyznaczają parametry cieplno — wilgotnościowe, dobra izolacyjność akustyczna, sprawna wentylacja oraz estetyka zewnętrzna całego budynku. W domach z cegieł mamy do czynienia ze stałym, korzystnym dla człowieka mikroklimatem. Dom z cegieł elewacyjnych posiada wysokie walory estetyczne, można łatwo kształtować oryginalne formy architektoniczne domu, jego wnętrza i elewacji, a także otoczenia. Bezpieczny dom to taki, w którym nie występują żadne zagrożenia dla zdrowia i życia. Cegły nie zawierają i nie emitują do otoczenia związków czy substancji szkodliwych. Poziom emisji związków promieniotwórczych jest podobny do promieniotwórczości naturalnej drewna. Dlatego warto stosować impregnaty do betonu.

W przypadku istniejących obiektów popularne są betony impregnowane polimerem otrzymywane przez impregnację stwardniałego betonu monomerem lub prepolimerem . Środki hydrofobowe, ze względu na skład chemiczny, mogą wchodzić w reakcje ze związkami zawartymi w impregnowanym materiale. Zatem na właściwości powstałego żelu polisiloksanowego ma również wpływ skład mineralny materiału.

W celu sprawdzenia, czy hydrofobizacja nie zakłóca dyfuzji par i gazów, wykonano badania paroprzepuszczalności próbek betonowych po hydrofobizacji. Przyjęto po 6 próbek na każdy preparat i materiał wzorcowy. Cząsteczki soli w zależności od jej rodzaju przy wchłanianiu wilgoci zwiększają swoją objętość od 5 do 10 razy, co powoduje powstanie w przegrodzie naprężeń rzędu 100–200 MPa . Może to doprowadzić nie tylko do oderwania się powłoki hydrofobowej, lecz także do destrukcji betonu pod warstwą powierzchniową.

Uszczelniacz dekarski to wielkocząsteczkowy związek krzemoorganiczny (RYS. 1 i RYS. 2), w którego strukturze znajduje się powtarzająca się grupa o wzorze ogólnym [R2Si–O]–, gdzie R to grupa metylowa –CH3. Łańcuchy PDMS układają się w helisy skierowane na zewnątrz, a obecne w nich grupy metylowe nadają tym materiałom hydrofobowy charakter i dobre cechy antyadhezyjne. Orientacja grup metylowych umożliwia łatwe zwilżanie różnorodnych powierzchni przez polidimetylosiloksany [3-4]. Do hydrofobizacji stosowane są przede wszystkim mieszaniny siloksanowo-silanowe, emulsje żywic silikonowych, emulsje silanowe, silikoniany i silany.